ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, Μαθήματα ζωής από τον Γ. Παναγιώτου

Το νόημα της ζωής, την εκτίμηση όσων θεωρούμε ως δεδομένα αλλά δεν είναι, τη δύναμη της φιλίας και της άδολης αγάπης, πραγματεύεται το βιβλίο «Ένας Αλλιώτικος Οδυσσέας», που υπογράφει ο Γιώργος Παναγιώτου, ο οποίος πάσχει από μυική δυστροφία Duchenne. «Ίσως με την ανάγνωση του βιβλίου μου να καταφέρω να αλλάξω την εικόνα που έχει στο μυαλό του κάποιος,  για το τι είναι η ζωή» τονίζει στη συνέντευξη που ακολουθεί:

Τι πραγματεύεται το βιβλίο σου; Ποιο είναι το θέμα και ποιος ο στόχος; ποια νοήματα θα ήθελες να μεταφέρεις στον αναγνώστη;
Αρχικά το βιβλίο μου περιγράφει τα βιώματα μου μέχρι σήμερα, μέσα από όλα όσα πέρασε η οικογένεια μου με αφορμή την δική μου πάθηση (μυική δυστροφία Duchenne), αλλά και τον άδικο χαμό της τετράχρονης μου αδελφής το 2003 από το τέρας που ονομάζεται καρκίνος. 

Στην συνέχεια το βιβλίο μου κινείται γύρω από τα μυστήρια αυτού του μαγευτικού αλλά και δύσκολου ταξιδιού που λέγεται ζωή, το οποίο κάποτε θα μας φέρει μπρός στην δική μας Ιθάκη. Το δικό μας όνειρο. Συγκεκριμένα αποτελεί μια ταύτιση της πραγματικότητας και του μύθου. Μέσα του διαδραματίζονται οι δυσκολίες που καλείται να ξεπεράσει ένας σύγχρονος Οδυσσέας, ένα άτομο με αναπηρίες αλλά και τα δικά του βιώματα, αυτή η μοναδική του οπτική για τον κόσμο γύρω του. Μια οπτική που μόνο ο ίδιος μπορεί να νιώσει βαθιά μέσα του.

Στόχος του βιβλίου είναι να μεταφέρει στον αναγνώστη αυτά τα μαθήματα ζωής που ίσως μόνο ένα άτομο με μία αναπηρία μπορεί να αντιληφθεί.  Για παράδειγμα ποιό είναι το νόημα της ζωής και τι είναι αυτά που έχουν πραγματική σημασία. Όπως η εξέλιξη του πνευματικού μας είναι, αλλά και η εκτίμηση όλων αυτών των αγαθών που μας δίνονται απλόχερα από την ζωή. Η δύναμη της φιλίας αλλά και της αγάπης. Ίσως με την ανάγνωση του βιβλίου μου να καταφέρω να αλλάξω την εικόνα που έχει στο μυαλό του κάποιος,  για το τι είναι η ζωή.

Τι σε ώθησε να γράψεις ένα βιβλίο, ποιο ήταν το κίνητρο σου;
Αυτά που με ώθησαν στο να γράψω το πρώτο μου βιβλίο ήταν διάφορα. Καταρχή η στήριξη από την οικογένεια αλλά και τους φίλους μου όταν εγώ είχα τις αμφιβολίες μου ως καινούργιος συγγραφέας. Το κυριότερο όμως έναυσμα αυτής της συγγραφικής μου προσπάθειας, ήταν η αδικία την οποία έζησα και εγώ μεγαλώνοντας, ως προς την ζωή των ατόμων με αναπηρίες σε σχέση με την σημερινή κοινωνία.  Διάφορα εμπόδια τα όποια όλα τα άτομα με αναπηρίες καλούνται να αντιμετωπίσουν για να ζήσουν και αυτά μια φυσιολογική ζωή. Κίνητρό μου ήταν η πεποίθηση πως θα ήταν άκρως εγωιστικό, να μην μοιραζόμουν με άτομα που και αυτά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ζωή τους,  μαθήματα ζωής που πήρα από τον προσωπικό μου αγώνα.  Γιατί είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωσή μας να αφήσουμε τη φωνή που επαναστατεί μέσα μας να ακουστεί, αφού υπάρχουν άτομα που για αυτά αποτελεί μια φωνή κουράγιου και ελπίδας.

Ποιο είναι το υπόβαθρο σου στην συγγραφική τέχνη;  Δέχτηκες κάποια επιρροή στον τρόπο γραφής σου από κάποιο άλλο συγγραφικό υλικό;  Σε ποια θέματα εστιάζεται το ενδιαφέρον σου σε ό,τι αφορά τη λογοτεχνία;
Δεν είχα οποιοδήποτε υπόβαθρο στην συγγραφική τέχνη, παρά μόνο το ότι πάντοτε έβρισκα ενδιαφέρουσα την ανάλυση των λογοτεχνικών κειμένων κατά τα γυμνασιακά και λυκειακά μου χρόνια. Πάντα με εξέπληττε το γεγονός πως ο καθένας μας θα μπορούσε να δώσει την δική του ερμηνεία στους στίχους ενός ποιήματος. Θα μπορούσε να αντιληφθεί τα διάφορα κρυφά μηνύματα μέσα από τις λέξεις. Οι εμπειρίες ζωής πολλές φορές είναι το μόνο που χρειάζεται για να ανάψει μέσα μας η καλλιτεχνική φλόγα. Το ενδιαφέρον μου όσον αφορά τη λογοτεχνία επικεντρώνεται κυρίως σε έργα που μέσα τους κρύβουν στοιχεία για το τι είναι η ζωή και τι ο άνθρωπος. Που πραγματεύονται το μυστήριο της ζωής αλλά και της ύπαρξης μας της ίδιας.  Έργα όπως παράδειγμα «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Antoine De Saint-Exupery.

Σε ποιο κοινό απευθύνεται το βιβλίο σου;  Μήπως είναι προσαρμοσμένο σε κάποιο κοινό;
Το βιβλίο μου απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους οποιοδήποτε πρόβλημα και αν αντιμετωπίζουν. Γιατί όλους μας κάτι μας τυρανά την ψύχη και το μυαλό και αυτό που χρειάζεται πολλές φορές είναι να δούμε τις δυσκολίες με μια διαφορετική ματιά. Μέσα από τα μάτια ενός Αλλιώτικου Οδυσσέα.

Τι πιστεύεις ότι θα αποκομίσει ένας αναγνώστης από το βιβλίο σου;
Μέσα από το διάβασμα του κάθε κεφαλαίου θα αποκτήσει μια διαφορετική άποψη για πράγματα που μέχρι τώρα στην ζωή του έβλεπε αλλιώς. Θα καταφέρει να γνωρίσει καλύτερα την αγάπη, θα εκτιμήσει την πραγματική δύναμη της φιλίας. Θα έρθει μπρός με τους Αίολους Άνεμους της Αμφιβολίας και τον Εγωιστή κύκλωπα Πολύφημο που κρύβονται στην καθημερινότητά μας. Ίσως αρχίσει και το δικό του ταξίδι προς την δική του Ιθάκη.

Θα έβλεπες το βιβλίο σου να έπαιρνε μια διαφορετική μορφή;  Δηλαδή να διασκευαστεί ως μια θεατρική παράσταση;
Θα το θεωρούσα αρκετά δύσκολο να πάρει την μορφή μια θεατρικής παράστασης αφού δεν ακολουθεί μια γραμμική πλοκή. Δεν είναι απλά μια περιπέτεια, αλλά είναι οι απόψεις ενός ανθρώπου που αγωνίζεται ενάντια στις δυσκολίες της ζωής. Θα μπορούσε όμως πολύ εύκολα να αποδοθεί ίσως μέσα από σουρεαλιστικά έργα ζωγραφικής ή και ψηφιακής σύνθεσης, που να συνδυάζουν τον μύθο με τη πραγματική ζωή. Τις περιπέτειες του μυθικού Οδυσσέα με τη ζωή ενός σύγχρονου Οδυσσέα, ενός άτομου με αναπηρίες που ελπίζει για το αύριο.

Μήπως η διαδικασία να γράψεις ένα βιβλίο σε βοήθησε να αναθεωρήσεις απόψεις και θέσεις της ζωής σου ή να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα;
Μα και βέβαια αφού η διαδικασία της συγγραφής ενός βιβλίου είναι από μόνη της μια περιπέτεια στον χρόνο. Σε κάνει να αναπολήσεις τις στιγμές που σε έφεραν στο σήμερα, τις εμπειρίες που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα αλλά και τις απόψεις σου. Που σε έκαναν αυτό που είσαι. Το βιβλίο αυτό με βοήθησε να αναθεωρήσω απόψεις μου πάνω στις έννοιες της αγάπης και της φιλίας. Με βοήθησε να αντιληφτώ ποιοί άνθρωποι βρίσκονται δίπλα μου, καθώς άναψε μέσα μου μια φλόγα ανιδιοτέλειας, αλλά και θέλησης να δημιουργήσω ένα κόσμο πιο ανθρώπινο. Να αγωνιστώ για την αξιοπρέπεια όλων των ατόμων με αναπηρίες.

Θα έβλεπες το ενδεχόμενο να συνεχίσεις να γράφεις, είτε κάποιο άλλο βιβλίο, άρθρα κτλ;
Βέβαια αφού είναι κάτι που με εκφράζει και γεμίζει το χρόνο μου παραγωγικά. Έχω ήδη αρχίσει να γράφω το δεύτερο μου βιβλίο. Την περιπέτεια μίας μυστήριας ψυχής παγιδευμένης σε ένα σώμα ξενικό.

Το σώμα μπορεί να καθηλωθεί, το πνεύμα ποτέ!
Είναι κάποιες στιγμές στην ζωής μας που δεχόμαστε μια έκπληξη.  Μια τέτοια έκπληξη θα νιώσει κανείς διαβάζοντας τη πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου «Ένας Αλλιώτικος Οδυσσέας».  Μια διαπίστωση που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή είναι η δική μας αεικίνητη σκέψη και αυτό που εμείς αισθανόμαστε.  

Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Γιώργος Παναγιώτου, ένας νεαρός άντρας ο οποίος σε  ηλικία των τριών ετών διαγνώστηκε με μυϊκή δυστροφία Duchenne.  Η εκφυλιστική αυτή πάθηση καθήλωσε τον Γιώργο σε αναπηρικό καροτσάκι στην ηλικία των 16 ετών.  Η ζωή του Γιώργου σημαδεύτηκε επίσης από το θάνατο της αδελφής του το 2003 σε ηλικία 4 ετών από καρκίνο.   Ο Γιώργος τελειώνει το λύκειο σαν αριστούχος μαθητής και το 2020 αποφοιτά από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου με δίπλωμα στον κλάδο  των  Χρηματοοικονομικών.  Γεμίζει τις ελεύθερες του ώρες με το διάβασμα βιβλίων.  Το 2018 αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για την ζωή του, περιγράφοντας τις δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του μέχρι σήμερα, αλλά και το πως η σημερινή κοινωνία αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρίες.  

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας Αλλιώτικος Οδυσσέας»
Μπορεί αυτό το τροχοκάθισμα που μοιάζει σαν κατάρα, κατά τις μέρες απόγνωσης, στην πραγματικότητα να είναι η σωτηρία μας στη ζωή. Μπορεί χωρίς αυτόν τον περιορισμό, να εξευτελίζαμε την ίδια την αξιοπρέπειά μας και να πέφταμε σε ένα χαμηλότερο ψυχικό επίπεδο. 

Μπορεί μέσω μιας ψεύτικης και αυτοκαταστροφικής σχέσης, να χάναμε και την πραγματική ιδέα του τι είναι πραγματικά σημαντικό σ’ αυτόν τον κόσμο.

Αυτό το κατάρτι στο οποίο είμαστε δεμένοι, μπορεί στην τελική να είναι και οι αξίες στις οποίες θα πρέπει να μείνουμε πιστοί ώστε να σωθούμε από τους κινδύνους στο ταξίδι μας, από αυτές τις αιμοβόρες και επιφανειακά όμορφες Σειρήνες. Ίσως γι’ αυτό και οι Σειρήνες να φαντάζουν απόμακρες σε εμάς.

Αν το καλοσκεφτείτε, αυτό το κατάρτι ήταν και το μοναδικό πράγμα που απέμεινε στον Οδυσσέα και του έσωσε τη ζωή. Ήταν το μοναδικό πράγμα που ξέβρασε η Χάρυβδη όταν κατάπιε το πλοίο, τότε που οι σύντροφοί του είχαν φάει τα βόδια του θεού Ήλιου. Χωρίς αυτό το κομμάτι του πλοίου, το ταξίδι του Οδυσσέα μπορεί να μην έφτανε ποτέ στο τέλος του και ο ίδιος απλά να καταντούσε τροφή για τη Χάρυβδη.