Clinical Sciences

Είμαι η Έλενα, 45 ετών από την Λεμεσό. Πάσχω με τρία αυτοάνοσα, από τα οποία τα δύο είναι νευρολογικά και με παρακολουθούν οι Νευρολόγοι στο Ινστιτούτο Νευρολογίας & Γενετικής Κύπρου (ΙΝΓΚ). 

Το 2013, είχα διαγνωστεί με το αιματολογικό πρόβλημα Von Willebrand disease (VWD), όπου με παρακολουθεί αιματολόγος. Από το 2012, ξεκίνησα να νιώθω έντονη κούραση συνεχή διπλωπία, έντονους πονοκεφάλους, τρέμουλο στα χέρια και κάποιες φορές να ήταν αδύνατο να κρατήσω ακόμα και ένα μολύβι. Επισκέφτηκα αρκετούς γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, και το 2014 διαγνώστηκα με Μυασθένεια Gravis. Η πρώτη αντίδραση ήταν «γιατί σε μένα» και άρχισαν να με κυριαρχούν φοβίες αφού ήμουν ήδη 36 ετών μονογονιός. Ο γιατρός μου με ενημέρωσε για τα συμπτώματα και τις δυσκολίες που πιθανόν να αντιμετώπιζα, καθώς και για την φαρμακευτική αγωγή.  Σιγά-σιγά άρχισα να αποδέχομαι την κατάσταση παρά τις πολλές δυσκολίες. Εργαζόμουν σε τράπεζα όπου το άγχος και η πίεση ήταν καθημερινό φαινόμενο, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της υγείας μου και δυστυχώς η αντιμετώπιση που είχα από κάποιους συναδέλφους δεν ήταν η καλύτερη. Εκτός από την φαρμακευτική αγωγή που λάμβανα από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης, το 2019 ξεκινήσαμε στο ΙΝΓΚ ανοσοσφαιρίνες με την εισαγωγή μου στον θάλαμο του ΙΝΓΚ, ή όπως εγώ το παρομοιάζω στο "πεντάστερο ξενοδοχείο" μας, αφού όλο το προσωπικό του θαλάμου είναι άψογο!!! Τις μέρες που νοσηλεύομαι για την θεραπεία νιώθεις την αγάπη και το ενδιαφέρον του νοσηλευτικού προσωπικού και των φυσιοθεραπευτών, αλλά επίσης και ολόκληρου του προσωπικού, ώστε να έχουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής. 

Το 2020, μετά από αρκετές πτώσεις στο έδαφος, αστάθεια, αδυναμία, κάψιμο και μουδιάσματα στα κάτω άκρα διαγνώστηκα με πολυνευροπάθεια. Οι ανοσοσφαιρίνες και κάποια επιπρόσθετα φάρμακα είναι η καταπραϋντική θεραπεία! 

Κάποιες φορές νιώθω πολύ ευλογημένη που έχω δίπλα μου ανθρώπους που δείχνουν κατανόηση και που μπορούν να με στηρίξουν. Όμως, κάποιες φορές που νιώθω εντελώς ανήμπορη απελπίζομαι και προσπαθώ όσο μπορώ να μην το μεταδώσω στους γύρω μου καταβάλλοντας υπερπόντιες προσπάθειες. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα άλλαζε τόσο η ζωή μου και οι συνήθειές μου!!! Καθημερινά προσπαθώ να κάνω τα απαραίτητα, ώστε να μην με καταβάλει το άγχος. Ξεκουράζομαι αρκετά. Θα δω τηλεόραση, θα διαβάσω ένα βιβλίο, θα πιώ ένα καφέ με μια φίλη στο σπίτι μου, θα ετοιμάσω το δείπνο και πολύ νωρίς το βράδυ θα πάω για ύπνο. Δυσκολεύομαι να ανεβοκατέβω τις σκάλες, να περπατήσω μέχρι την γωνία στο σουπερμάρκετ, έχω απομονωθεί από φίλους, αφού πλέον δεν μπορώ να λαμβάνω μέρος σε νυχτερινές εξόδους. Αυτή είναι πλέον η καθημερινότητα μου και προσπαθώ πολύ να συμβιβαστώ και πιστεύω ότι τα καταφέρνω πολύ καλά. 

Δυστυχώς υπάρχουν και οι αόρατες αναπηρίες, που οι άνθρωποι κάποιες φορές σε βλέπουν και απλά σου λένε ότι φαίνεσαι μια χαρά, και εσύ να προσπαθείς να κρατηθείς να μην πέσεις, να μην κοπείς, να προσπαθείς να ετοιμάσεις το δείπνο της οικογένειας σου με πολλή κόπο. 

Σήμερα έχω μια σταθερή κατάσταση υγείας και είμαι τυχερή που ανήκω στους ασθενείς του ΙΝΓΚ. Πάνω από όλα όμως έχω ηρεμίσει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά και πάντα προσπαθώ να ενεργώ βάσει των δικών μου αντοχών και επιθυμιών.

Ευχαριστώ

Έλενα Κωνσταντίνου