ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΘ. Λ. ΦΥΛΑΚΤΟΥ, Ας επικεντρωθούμε σε όσα μας ενώνουν

Στην αρχή κάθε νέας χρονιάς οι σκέψεις μου είναι στραμμένες προς  το μέλλον και ιδιαίτερα πώς μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά, θέτοντας  συγκεκριμένους στόχους και τι μπορούμε να αλλάξουμε. Τα τελευταία όμως γεγονότα στη γειτονική μας περιοχή και γενικότερα οι πρόσφατοι πόλεμοι, μας έχουν δημιουργήσει μεγάλες ανησυχίες και  προβληματισμούς για το μέλλον.

Αξίζει κάποιος να αναλογιστεί ότι έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και περισσότερα από 70 χρόνια από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όμως οι πόλεμοι αλλά και οι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι εκ των βασικών επιλογών για την επίλυση διενέξεων μεταξύ των χωρών. Δεν πιστεύω να ανέμενε κανείς ότι θα μαίνονταν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα  δύο μεγάλοι πόλεμοι, αυτός της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο πόλεμος στη Γάζα μετά την απαράδεκτη τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που θα πίστευε ότι  στη γειτονική μας περιοχή θα κρατούνταν όμηροι μακριά από τις οικογένειές τους και θα βρίσκονταν στο έλεος τρομοκρατών ενώ την ίδια στιγμή θα υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες νεκροί λίγα χιλιόμετρα μακριά μας. Υπάρχουν επίσης, πολύ περισσότεροι που στερούνται τα βασικά αγαθά  και απειλείται η ζωή τους, όχι μόνο από τον πόλεμο αλλά και από τις τραγικές ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης στην περιοχή τους. Είναι αδιανόητο, σήμερα, με ανεπτυγμένες τις μεταφορές και την τεχνολογία να μένει κόσμος αβοήθητος και να πεθαίνουν τόσα πολλά παιδιά που ακόμη δεν έχουν «γευτεί» τη ζωή. Είναι ακόμη αδιανόητο να μεγαλώνουν παιδιά και η μοναδική τους εκπαίδευση να είναι πώς να γίνουν «χρήσιμοι» τρομοκράτες χωρίς να μπορούν να έχουν σωστή παιδεία, όπως τα υπόλοιπα παιδιά στον πλανήτη μας. Δεν θα αναφερθώ στις υπόλοιπες συνέπειες των πολέμων επειδή θεωρώ ότι η ζωή, η υγεία και η παιδεία είναι ό,τι  πολυτιμότερο έχουμε.

Τόσο το νέο κτήριο που κατασκευάζεται αλλά και το υφιστάμενο κτίριο στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου γειτνιάζει με την γραμμή κατάπαυσης του πυρός ή άλλως πράσινη γραμμή. Κάθε φορά που επισκέπτομαι το εργοτάξιο του νέου μας κτιρίου αισθάνομαι σαν να μην  πέρασε μια μέρα από την εισβολή της Τουρκίας στο νησί μας. Η ύπαρξη συρματοπλεγμάτων, φυλακίων, βομβαρδισμένων κτιρίων από την εισβολή, μας υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και ότι είμαστε ακόμη σε κατοχή. Μόνο η χρήση του όρου «γραμμή κατάπαυσης του πυρός» σχεδόν 50 χρόνια μετά λέει πολλά. Εύχομαι αυτά, σε συνδυασμό με την πρόσφατη νέα συνήθεια των πολέμων στον πλανήτη μας, να μην προκαλέσουν πρόβλημα στη χώρα μας. Αντιθέτως, εύχομαι, παρόλες τις δυσκολίες, οι τελευταίες προσπάθειες του Προέδρου Χριστοδουλίδη να καρποφορήσουν και να επανέλθουμε σε ένα γόνιμο διάλογο με τους Τουρκοκύπριους, για την επίτευξη μιας βιώσιμης λύσης μακριά από πολέμους. Η σημερινή κατάσταση δεν εξυπηρετεί  κανένα και μόνο κινδύνους ελλοχεύει.

Οι τελευταίοι πόλεμοι, δυστυχώς μας έχουν δείξει ότι οι αρχές και οι προτεραιότητες στον πλανήτη μας δεν είναι ακόμη στο επίπεδο που θα έπρεπε να είναι. Παρά ταύτα, η επιστήμη και η τεχνολογία προχωρούν προς όφελος του κόσμου και έχουν ήδη δημιουργήσει συνθήκες καλυτέρευσης της ποιότητας  ζωής για όλους τους πολίτες. Αυτή η ανάπτυξη έχει σώσει εκατομμύρια ζωές τα τελευταία χρόνια. 

Η προσπάθεια τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να επικεντρωθεί περισσότερο σε στόχους που να επιφέρουν οφέλη για τους πολίτες. Είναι υψίστης σημασίας να επικεντρωθούμε σε αυτά που ενώνουν όλο τον κόσμο και όχι σε αυτά που τον χωρίζουν. 

Καθηγητής Λεωνίδας Α. Φυλακτού
Γενικός Εκτελεστικός Διευθυντής και Ιατρικός Διευθυντής
Ινστιτούτου Νευρολογίας & Γενετικής Κύπρου

Το άρθρο, διαφοροποιημένο για τους σκοπούς του ενημερωτικού δελτίου του ΙΝΓΚ, δημοσιεύθηκε στην επετειακή πρώτη έκδοση της εφημερίδας Φιλελεύθερος στις 7 Ιανουαρίου 2024.